Συγκέντρωση στο Ελ. Βενιζέλος
Σπουδαία στιγμή!
Αν όχι για όλους, για τους περισσότερους αυτό το ταξίδι ήταν πάντα ένα όνειρο ζωής και να που έφτασε η ώρα να γίνει πραγματικότητα.
Είμαστε ήδη καθισμένοι και δεμένοι στη θέση μας για τη πτήση προς Λίμα. Τρέχει πιο γρήγορα απ’ το αεροπλάνο το μυαλό, οι περισσότεροι έκλεισαν τα μάτια και είναι ήδη εκεί…
Άλλος αγναντεύει ήδη το θρυλικό Μάτσου Πίτσου, άλλος κάνει βαρκάδα στην Τιτικάκα, μερικοί τράβηξαν κατ’ ευθείαν στη ζούγκλα του Αμαζονίου, κάποιοι κάνουν σέλφι δίπλα σ’ ένα λάμα κι
άλλοι πετούν ψηλά πάνω απ’ τα ανεξήγητα γεωγλυφικά δίπλα στον Ολόχρυσο Βασιλιά Ήλιο!
Με το ταξίδι του μυαλού κάναμε χωρίς να το καταλάβουμε και το άλλο, το πραγματικό και ήδη ο πιλότος μάς ειδοποιεί πως αρχίσαμε την κάθοδο στο αεροδρόμιο J. Chavez της Λίμα.
Προσγειωθήκαμε, καταλαβαίνεις αμέσως πως είσαι Αλλού, δεν ξέρεις τί ακριβώς σημαίνει αυτό το «Αλλού» αλλά τίποτα δε μοιάζει με όσα γνωρίζεις… Καλώς ήρθαμε στον «Πλανήτη-Περού»!
Είναι πρωί, παίρνουμε αποσκευές και να και το άλλο πρόσωπο στην ιστορία μας. Η τοπική ξεναγός που θα είναι μαζί μας όσο θα είμαστε στη Λίμα. Είναι η Sayani, αυτή που μας περίμενε
με την πινακίδα:
«Ανακάλυψη του Περού!»
Sayani στη γλώσσα της, στην Κέτσουα το όνομά της σημαίνει «Αυτή που στέκεται πάντα όρθια, σε επιφυλακή!». Με μια λέξη στην κουλτούρα και στη γλώσσα της λέει μια ιστορία ολόκληρη για
το ποια είναι. Έχει πλεγμένα τα μαλλιά, χοντρή κοτσίδα, και στα μάτια της υπάρχει μια αίσθηση χαράς για τη στιγμή, για τη ζωή την ίδια, αυτή η χαρά που έχουν στα μάτια όσοι πέρασαν
δύσκολα αλλά δε νικήθηκαν.
Μετά απ’ όλα τα διαδικαστικά, η Sayani μάς οδηγεί ως το πάρκινγκ όπου μας περιμένει το λεωφορείο και μεταφορά στο ξενοδοχείο μας.
Το πρώτο πράμα που θα κάνουμε σήμερα είναι να γνωρίσουμε την πρωτεύουσα του Περού!
Sayani, σε παρακαλούμε δείξε μας με τον πιο ωραίο και ολοκληρωμένο τρόπο την πόλη σου. Είμαστε στο λεωφορείο με πορεία προς το Ιστορικό Κέντρο. Θα περάσουμε μέσα από τη Νέα
Λίμα, το Πάρκο της Αγάπης, την Πράσινη Ακτή κι όσο προχωρούμε τόσο η αρχιτεκτονική μας ειδοποιεί πως πάμε προς το παρελθόν. Πάμε να βγάλουμε μια φωτογραφία της πικρής αλήθειας
πως την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Να η κεντρική πλατεία της Λίμα, Πλάθα ντε Άρμας λέγεται κι εδώ, συνεχίζουμε…

Και να, δέσποτας κυρίαρχος πάνω στ’ άλογο ο κατακτητής, ο άνθρωπος που υποδούλωσε το Περού, ο άνθρωπος που τέλειωσε μια Αυτοκρατορία, ο άνθρωπος που καταχράστηκε την καλή έως αφελή πρόθεση του Αυτοκράτορα Αταουάλπα, να το άγαλμα του Φρανθίσκο Πιθάρο! Οι νικητές γράφουν την Ιστορία, το βλέπουμε με τα μάτια μας όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα στον πλανήτη!

Συνεχίζουμε. Έχει μια πολύ όμορφη πλευρά η Λίμα, το αποικιακό πέρασμα της Ισπανίας από δω άφησε και στην αρχιτεκτονική το αποτύπωμά της, μας αρέσει ή όχι είναι κι αυτό Ιστορία της
πόλης. Ο Καθεδρικός Ναός, το Δημαρχείο, το Προεδρικό Μέγαρο, η Πλάθα Μαγιόρ…
Τώρα θα κατεβούμε.
Έχουμε και εσωτερικές επισκέψεις σε σημαντικότατα σημεία.
Θα μπούμε στο Μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου, όπου μας περιμένει μια τεράστια έκπληξη.
Θα κατεβούμε και στις Κατακόμβες, την αρχαία χριστιανική πια νεκρόπολη της Λίμα.

Κι ύστερα θα ξεναγηθούμε στο Μουσείο Larco Herrera, απίθανη συλλογή, 3.000 χρόνια Ιστορίας του Περού. Από τα «Ερωτικά» ως τα Προκολομβιανά εκθέματα, μια ευκαιρία να
βάλουμε σε τάξη όλα όσα θα δούμε, ακούσουμε και νιώσουμε αυτές τις μέρες. Βήμα-βήμα το κάθε τι στο Μουσείο θα φτιάξει το τρέιλερ του ταξιδιού που μόλις έχει αρχίσει… Όλα μαζί τα
εκθέματα θα φωτίσουν όσα θα δούμε αλλά και μια άλλη πλευρά του Περού, την Προ-Ινκαΐκή του Βορρά της Χώρας που είναι ένα άλλο ταξίδι!
Ύστερα αναχωρούμε για το ξενοδοχείο μας.
Μετά από ένα τόσο μακρινό ταξίδι όλοι χρειάζονται ένα μπάνιο και λίγη ξεκούραση. Θα πάρουμε τα δωμάτιά μας, θα πειράξουμε ελάχιστα τη βαλίτσα μας γιατί αύριο αναχωρούμε…
Κάθε μέρα θα τρώμε μαζί… Σήμερα, για καλωσόρισμα, μπροστά στον Ωκεανό. Μ’ ένα πίσκο σάουερ λέμε στην υγειά μας και στην κοινή μας εμπειρία επί 13 μέρες.
Υψώνουμε όλοι τα ποτήρια ευγνώμονες για την ευκαιρία που μας δίνει η ζωή να κάνουμε αυτό το σπουδαίο ταξίδι!
Το ταξίδι μας αυτό θα είναι σαν ένα βιβλίο-βίωμα, με τους πρωταγωνιστές και τους ανταγωνιστές του, τους ήρωες και τους προδότες, η Ύβρις και η Προσευχή θα μας ταξιδέψουν
απ’ τον Ειρηνικό ως τις κορυφές των Άνδεων κι απ’ τη ζούγκλα του Αμαζονίου ως την έρημο της Νάσκα.
Δείπνο και Διανυκτέρευση
Μυρίζει αλάτι Ειρηνικού…

Αφύπνιση αρκετά νωρίς, πρωινό και ξεκινάμε… Η παράσταση Αρχίζει.
Αναχωρούμε για Παράκας. Μας περιμένει ένας παράδεισος.
Θα αφήσουμε για λίγο τη Λίμα, θα επιστρέψουμε στην πρωτεύουσα αλλά για την ώρα έχουμε να κάνουμε μια σπουδαία εκδρομή, έχουμε να πετάξουμε σ’ ένα ακόμα όνειρο πολλών χρόνων,
εκδρομή στα σύννεφα και προσωπικό ραντεβού με τον ωκεανό.
Με το που επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο μας είναι σα να μπαίνουμε στην καρδιά της ΠρώτηςΠράξης του έργου που ζούμε. Κοιτάζουμε απ’ το παράθυρο τον Ειρηνικό. Το μυαλό δεν υπακούει, επιμένει να θέλει να βάλει τάξη στο χάος των εναλλαγών που «βλέπουν» τα μάτια με τα τρισδιάστατα γυαλιά της φαντασίας…

Ο βυθός του ωκεανού, οι κορυφές των Άνδεων, οι καταπράσινες πλαγιές, η έρημος, το πάρτι που κάνει η ζωή στα νησιά, πουλιά και ζώα, ουρανός και θάλασσα, η ζωή και σχέση μας με τη
φύση…
Στα νύχια του Ειρηνικού σήμερα, μπαίνουμε σε βάρκα και πάμε στα νησιά Μπαγιέστας! Ετούτα τα νησιά τα λένε και τα «Μικρά Γκαλαπάγκος» γιατί οργιάζει η ζωή πάνω τους.
Υδροβιότοπος εκπληκτικός, παράδεισος επίγειος τα Μπαγιέστας για χιλιάδες πουλιά και άλλα θαλάσσια είδη. Ένας κορμοράνος κάθισε στον ώμο «Αυτής που στέκεται πάντα όρθια, σε
επιφυλακή!». Τ’ άλλα θαλασσοπούλια ζηλεύουν, μαζεύονται και πετούν γύρω απ’ το κεφάλι της, εκατοντάδες πιγκουίνοι και θαλάσσια λιοντάρια κοιτάζουν το θέαμα, ένας αστερίας χαμογελάει
σ’ έναν πελεκάνο ενώ εκατομμύρια καβούρια οπισθοχωρούν επιφυλακτικά.
Όταν τελειώσουμε κι αυτή την επαφή μ’ ένα ακόμα δώρο του πλανήτη, θα πάμε στο κέντρο του Παράκας και καθώς θα είναι ώρα φαγητού θα δώσουμε χρόνο στο λιμάνι. Το μόνο που πρέπει
να ευχόμαστε είναι να πεινάμε πολύ. Έξοχη, περίφημη κουζίνα στα μέρη ετούτα! Καβούρια και αστακοί και πίσκο και αλάτι του Ειρηνικού…
Χρόνος για φαγητό και αναχώρηση για την Ίκα
Άφιξη
Τί μέρα κι αυτή… Και είμαστε μόνον στην αρχή!
Πάμε ολοταχώς για μια μοναδική εμπειρία. Στέλνουμε προσευχή στον ουρανό, οι καιρικές συνθήκες να το επιτρέψουν και για τη Νάσκα, για την περίφημη πτήση που τόσα και τόσα
ακούσαμε και διαβάσαμε χρόνια τώρα…
Στο δρόμο έχουμε πολλά να πούμε Sayani… «Αυτή που στέκεται πάντα όρθια, σε επιφυλακή!»
είναι μαζί μας για να μας δώσει τα φώτα της…
Άφιξη στο αεροδιάδρομο της Νάσκα
Κοιταζόμαστε.
Σ’ αυτό το ταξίδι, θα δούμε ένα απ’ τα θαύματα του σύγχρονου κόσμου, το Μάτσου Πίτσου, θα δούμε κι ένα απ’ τα Μυστήρια αυτού του πλανήτη, θα πετάξουμε πάνω από τα γεωγλυφικά της
Νάσκα.
Αφήνουμε όλα μας τα πράματα.
Μόνο η φωτογραφική μηχανή και οι τόνοι αδρεναλίνης μαζί μας.
Μουσική μέσα μας.
Φτιάχνουμε ομάδες.

Επιβιβαζόμαστε.
Κάνουμε την περίφημη οξύμωρη κίνηση για να μπορέσουμε να πετάξουμε: δενόμαστε.
Οι μηχανές ανάβουν.
ΦΟΥΛ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ
Ξεκινάμε.
Πέτα, χρυσόφτερη σκέψη, πέτα!
Μέγας είσαι Άνθρωπε και θαυμαστά τα έργα σου!
Άνθρωπε, πώς αιώνες πριν, έφτιαξες τέτοιο δημιούργημα που για να το χαρούν τα μάτια σου έπρεπε να πετάξεις;
Είχες φτερά κάποτε Άνθρωπε ή απλώς η σκέψη σου πετούσε πάντα και σε οδηγούσε σε έργα θεϊκά;
Πέτα Χρυσόφτερη Σκέψη…
Ο Κόνδωρ των Άνδεων ξύπνησε,
με το πρώτο φως του Ήλιου,
αργά, τελετουργικά ξεδίπλωσε τα φτερά του
και πέταξε ως το μπλε του ποταμού να ξεδιψάσει.
Κάτω απ’ τα φτερά του η γη πρασίνισε κι έδωσε καρπούς, Αγάπη και Ειρήνη.
Κάτω απ’ τα φτερά του το κλαδί άνθισε κι ο Ήλιος έγινε χρυσός και χρύσισαν οι κάμποι…
Ο Κόνδωρ των Άνδεων πέταξε ως τον Ήλιο μιαν Αυγή κι ο ουρανός, σαν τον είδε ν’ απομακρύνεται, να οδεύει προς το αιώνιο φως, έβγαλε
κραυγή και λυγμό κι άρχισε μοιρολόι αποχαιρετισμού:
χάρη σ’ αυτόν πρασίνισαν τα λιβάδια,
χάρη σ’ αυτόν χρύσισαν οι κάμποι με τα καλαμπόκια,
χάρη σ’ αυτόν άνθισε το τελευταίο κλαδί,
να κάτσει ο Βασιλιάς Κόνδωρ να ξαποστάσει ανάμεσα σε ανθούς…
Πέτα Χρυσόφτερη Σκέψη…

Προσγείωση
Τί έκανε τους ανθρώπους να φτιάξουν κάτι τόσο μεγαλειώδες που όμως δε μπορούν παρά μόνο από ψηλά να το δουν;
Γιγαντιαία όλα, ακόμα κι από ψηλά. Ένας πίθηκος, μια αράχνη, δεκάδες μορφές και σχέδια χαραγμένα στην περουβιανή έρημο!
Ήλιε μου, Ήλιε μου Βασιλιά μου, το αξιώθηκα κι αυτό, πέταξα δίπλα στον κόνδορα κι είδα από ψηλά Ανθρώπων Έργα.
Δε χρειάζεται τίποτα άλλο ετούτη η μέρα.
Επιστροφή στη Λίμα. Άξιζε τον κόπο να ρθούμε ως εδώ, ψιθυρίζουμε όλοι.
Άφιξη στο ξενοδοχείο μας. Παίρνουμε τα δωμάτιά μας και κατεβαίνουμε για δείπνο. Την κουβέντα μονοπωλούν τα ύψη που σήμερα πέταξε η ψυχή!
Διανυκτέρευση
Αύριο ξημερώνει η εμπειρία που λέγεται «Ηρεμώ στον Αμαζόνιο».

Αφύπνιση. Ακόμα πετάει το μυαλό, στροβιλίζεται, κάνει σχηματισμούς κι ακροβασίες πάνω από τα ανεξήγητα που συναντά:
Ο Ειρηνικός πλημμυρίζει το μυαλό…
Και τώρα όλη ετούτη η γλυπτική στην Έρημο… Γιατί να φτιάξει ο άνθρωπος κάτι Όμορφο που όμως δε μπορούν να δουν τα μάτια του παρά μόνο αν βγάλει φτερά κόνδορα;
Ίσως γι’ αυτό λέγανε πως το ταξίδι ετούτο είναι ταξίδι ζωής. Πώς να τακτοποιηθεί τόσο υλικό σε μυαλό και ψυχή;
Κατεβαίνουμε για πρωινό… Σπιράλ, παραλλαγή της αρχής του ταξιδιού μας η σημερινή μέρα, επαφή με τη φύση και πάλι, όχι με τα Μπαγιέστας αυτή τη φορά αλλά με τον Αμαζόνιο! Είμαστε
στον Ειρηνικό και θα πετάξουμε ως την Αμαζονία, είναι απίθανο αυτό που ζούμε, με τα φτερά του κόνδορα από χθες πετάμε με το μυαλό μας όπου μας σπρώχνει ο πόθος.
Πρωινό και μεταφορά στο αεροδρόμιο της Λίμα. Πτήση για Πουέρτο Μαλντονάδο. Σαν πτήση σ’ έναν άλλο πάλι κόσμο! Μέσα στην απόλυτη φύση, στη ζούγκλα, νερό, πηγή ζωής από καταβολής
κόσμου, άγρια φύση και άγρια ομορφιά. Και τί δεν έχει να προσφέρει αυτό το ταξίδι.
Άφιξη στη λεκάνη του Αμαζονίου. Ο Αμαζόνιος και τα παιδιά του, ποτάμια και παραπόταμοι, νερό παντού, είμαστε στην Πρωτεύουσα της Βιοποικιλότητας του Πλανήτη.
Η ζωή κάνει πάρτι εδώ! Έχουμε φροντίσει να μας φυλάξουν τη μεγάλη αποσκευή, παίρνουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα και μια τροπική αμαζόνεια περιπέτεια ξεκινάει.
Ο άνθρωπος που θα είναι μαζί μας κάθε στιγμή αυτές τις μέρες μάς δείχνει προς τα πού να κινηθούμε. Είναι ο Kusirimachi, ένας ιθαγενής ιχνηλάτης που θα μας προσφέρει την εμπειρία
και το χρόνο του για να γνωρίσουμε τον τόπο του. Kusirimachi στην Κέτσουα σημαίνει «άγγελος καλών ειδήσεων». Έχει μια χαρακιά στο πρόσωπο που είναι σαν αυλάκι, σαν παραπόταμος της
προσωπικής του ιστορίας. Γεννήθηκε στη ζούγκλα με όλα όσα σημαίνει αυτό!
Με τη βοήθεια του Kusirimachi, ανεβαίνουμε στην πιρόγα μας, ξεκούραστοι πια απολαμβάνουμε την απίστευτη φύση, δεν πιστεύουν τα μάτια μας την ομορφιά γύρω μας, πλέουμε σ’ ένα ποτάμι
στο χρώμα του πηλού, το πράσινο γύρω είναι σαρωτικό, το κόκκινο ενός σπάνιου στα μάτια μας ανθού, το κίτρινο του παπαγάλου που μόλις άλλαξε κλαδί, όλα μαζί ανεβάζουν τον πήχη της
ομορφιάς στο ύψος της φαντασίας, ο ποταμός Madre de Dios μάς «παρασέρνει» όλο και πιο βαθιά στη ζούγκλα του Αμαζονίου.
Πλέει η πιρόγα στο λασπωμένο ποταμό ώσπου φθάνουμε στον καταυλισμό που θα μας φιλοξενήσει για δυο μέρες και δυο νύχτες, φθάνουμε στον τόπο, ο οποίος θα είναι αφετηρία και
σημείο εκκίνησης απίθανων εξωτικών εξορμήσεων.
Θα τακτοποιηθούμε στα κομψά και γραφικά σπιτάκια, ο καθένας το δικό του υπερυψωμένο, στηριγμένο πάνω σε δοκάρια «κάστρο»…
Υπέροχη αίσθηση μες στη φύση εναρμονισμένη απολύτως με τον περιβάλλοντα χώρο.
Επιλέξαμε ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα μπανγκαλόου σε όλη τη λεκάνη του Αμαζονίου για τη διαμονή μας, ώστε οι λίγες ώρες που θα περνάμε εκεί, να έχουν προϋποθέσεις
πραγματικής ξεκούρασης.
Αφήνουμε τα πράγματά μας κι αμέσως μαζευόμαστε για το μεσημεριανό φαγητό, γι’ αυτές τις δυο μέρες στην Αμαζονία, οι συνθήκες επιβάλλουν το αυτονόητο: πλήρη διατροφή. Γι’ αυτές τις
δυο μέρες, εκτός από το δείπνο που αυτό θα το έχουμε σε όλη την πορεία του ταξιδιού, στον Αμαζόνιο, θα έχουμε και το μεσημεριανό γεύμα.
Συγκεντρωνόμαστε στο εστιατόριο αυτού του καταπληκτικού τροπικού περιβάλλοντος, κι αφού φάμε, φεύγουμε κατ’ ευθείαν για την πρώτη μας ξενάγηση στη ζούγκλα.
Σπουδαία ευκαιρία να μιλήσουμε για την κλιματική αλλαγή, για τη φύση, για τον κάθε τύπο δέντρου, για το λόγο που το καθένα απ’ αυτά κόβεται για να γίνει συρταριέρα και ράφι που δε
χρειαζόμαστε στο σπίτι μας, σ’ αυτή εδώ την πρώτη επαφή-ξενάγηση θ’ ανακαλύψουμε την κάθε χρήση του τροπικού δάσους, θ’ ανακαλύψουμε την άγνοιά μας σε σχέση με τον πλανήτη μας και
τις πληγές του, τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Οικονομίας και εδώ, θα βιώσουμε όμως και την πρωτόγονη ομορφιά, αυτή που έναν δυτικό άνθρωπο, μόνον η Φαντασία μπορεί να τον βοηθήσει
να συλλάβει…
Μια μάνα μαϊμού με το παιδί της αγκαλιά, μας κλείνει το μάτι και μας πετάει μια μπανάνα…
Ηλιοβασίλεμα…
Σ’ αυτό το πέρασμα απ’ το φως στο σκοτάδι, όσο κρατούν ακόμα λίγες αχτίδες και με τη βοήθεια και τις οδηγίες του Kusirimachi θα παρατηρήσουμε τη Μεταμόρφωση της ζούγκλας,
πώς τη σκυτάλη της ζωής απ’ τη μέρα, παίρνουν τώρα ζώα και φυτά της Νύχτας… Άλλοι ζουν τη μέρα κι άλλοι τη νύχτα… Και ειδικά νύχτα στον Αμαζόνιο, ποιοι ζουν άραγε;;;
Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο, ούτε μια στιγμή δε θα χαθεί σ’ αυτό ειδικά το ταξίδι…

Θα μπούμεστις βάρκες μας για νυχτερινή βόλτα κι ο ποταμός τώρα θα μας πάει ως τα σημεία τ’ απόκρυφα
για να μας αποκαλύψει κι άλλα μυστικά.
Φύγαμε για νυχτερινό σαφάρι αλιγάτορα (εφόσον ο καιρός το επιτρέπει)!
Μικρά «χαριτωμένα» ερπετά, άλλα πάλι αρκετά μεγαλύτερα και λιγότερο «χαριτωμένα»,
παντού αλιγάτορες κρυμμένοι στην ακροποταμιά, ευτυχείς αλλά και αμήχανοι εμείς κοιτάζουμε στον ουρανό. Θέαμα απίθανο, τ’ αστέρια του νοτίου ημισφαιρίου στα χέρια μας ρίχνουν φως κι
αποκαλύπτουν την ελάχιστη μυστηριώδη κίνηση της ζωής τη νύχτα.
Επιστροφή στον καταυλισμό
Δείπνο, κουβέντα για όλα τα απίθανα που βιώσαμε σήμερα…
Αποσύρεται ο καθένας στο μπανγκαλόου του.
Αυτή η πρώτη μέρα, ειδικά η πρώτη νύχτα στον Αμαζόνιο είναι ένα τεράστιο σχολείο για μας. Κατ’ αρχάς συνειδητοποιούμε πως μπορούμε χωρίς κινητό. Ύστερα, πως υπάρχει ένας κόσμος
ολόκληρος έξω από οθόνες μικρές ή μεγαλύτερες.
Ακούγεται το νερό, ακούγεται το θρόισμα των φύλλων, τα ζώα της νύχτας ξεκινούν τη ζωή τους ενώ εμείς ήρεμοι, ευτυχείς, παιδιά της Μέρας ξαναβλέπουμε σα σε ταινία ένα σωρό
πράματα της ζωής μας που είχαμε τοποθετήσει σε λάθος «ράφι».
Απ’ το παράθυρο και το λίγο φως του φεγγαριού που πέφτει έξω στη βεράντα, φαίνεται ένας εκπληκτικά πρασινοκόκκινος παπαγάλος που έχει κλείσει τα μάτια.
Διανυκτέρευση.

Άλλος άνθρωπος ξυπνάς μες στη φύση και δη σ’ αυτό το εκπληκτικό σημείο του πλανήτη. Τη σημερινή μέρα, ακριβώς σ’ αυτό αποφασίσαμε να την αφιερώσουμε, στη φύση και στην
προβληματική σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον. Πρωινό και ξεκινάμε. Ακολουθούμε όλοι τον Kusirimachi…
Πρώτα θα επισκεφτούμε μια λίμνη με κρυστάλλινα, κυριολεκτικά κρυστάλλινα νερά, τη λίμνη Sandoval, σαν καθρέφτης μέσα σ’ αυτόν τον Εθνικό Δρυμό, μια απ’ τις περιοχές του πλανήτη με
απερίγραπτη βιοποικιλότητα. Τα μάτια μας θα δουν ζώα και φυτά που δεν αντίκρυσαν ούτε σε ντοκιμαντέρ.
Τώρα προχωρούμε πάνω σε μια ξύλινη πασαρέλα, ενώ οι ντόπιοι συνοδοί μας, οι ιθαγενείς ξεναγοί-ανιχνευτές βοηθοί του Kusirimachi μάς εξηγούν και μας προϊδεάζουν για απίθανες
καταστάσεις, μπορεί ξαφνικά να εμφανιστούν μπροστά μας: δηλητηριώδη ψάρια, μικρά φαρμακερά βατράχια, φυτά που κρύβουν το δηλητήριο στο πιο όμορφο κομμάτι της υπάρξεώς
τους, στον ανθό…
Τώρα θα πάρουμε κανό και αν το θέλουμε, θα κωπηλατήσουμε κιόλας. Θα κινηθούμε ανάμεσα στα κλαδιά μαγκρόβιου δάσους, το οποίο φιλοξενεί ζωή που νομίζαμε πως δεν υπάρχει.
Συνεχίζουμε να κωπηλατούμε (όσοι θέλουμε για την εμπειρία, αλλιώς υπάρχουν άνθρωποι γι’ αυτό, μην τρομάξει κανείς ότι θα βρεθεί σκλάβος-κωπηλάτης στον Αμαζόνιο), πλέουμε ανάμεσα
από όμορφους φοίνικες ώσπου βγαίνουμε στην καρδιά μιας γαλήνιας λίμνης.
Η Sandoval φιλοξενεί χιλιάδες είδη πτηνών, τον υπό εξαφάνιση λύκο των ποταμών, τη γιγαντιαία βίδρα της Λατινικής Αμερικής -δηλαδή, περίφημο σαρκοβόρο αρπακτικό της
περιοχής που κοντεύει τα δυο μέτρα μήκος, Pteronura brasiliensis το όνομά της για τους επιστήμονες. Υψώνουμε το βλέμμα προς τα δέντρα γύρω μας και βλέπουμε πιθήκους του
Αμαζονίου, βγάζουν κραυγές και σκύβουν ο ένας στ’ αυτί του άλλου σα να μας κουτσομπολεύουν, χαμηλώνουμε το βλέμμα, μια ανακόντα μάς κοιτάζει κατάματα μοχθηρά,
στρέφουμε το βλέμμα μας μπροστά… αλιγάτορες, το στρέφουμε προς τα πίσω… το κανό μας το ακολουθούν και το συνοδεύουν σα σωματοφύλακες, πιράνχα… ένα θρίλερ εκ του ασφαλούς η
εμπειρία μας σήμερα!
Το απόγευμα θα πάμε άλλη βόλτα….
Ζητήσαμε από τον Kusirimachi, να μας δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια ουσιαστική επαφή με την πραγματική ζωή του, με την καθημερινότητά του, να μάθουμε τί σπέρνουν και τί
«θερίζουν», τί καλλιεργούν και τί είναι αυτό που τους επιτρέπει να κάνουν όνειρα; Κι όλα αυτά, όνειρα ανάμεσα από δηλητηριώδεις ταραντούλες…

Και η σχέση τους με την κόκα ποια είναι;
Ναι, αυτό δε θα περάσει στα ψιλά γράμματα. Ποια η σχέση σας με την κόκα Kusirimachi;
Την κουβέντα διακόπτει ένα φτερούγισμα… Δίπλα μας πετούν τρωγωνίδες, 45 είδη έχει αυτή η οικογένεια πουλιών και χρονολογείται 49 εκατομμύρια χρόνια πριν…
Και τούτο μπροστά στα μάτια μας τί είναι;;
Ποτέ δε φανταστήκαμε πως υπάρχει ένα τέτοιο ζώο… Τριδάκτυλο Τεμπέλη τον λένε οι ντόπιοι!
Τεμπέλης αλλά απολύτως χρήσιμος για το Οικοσύστημα. Ένα παράξενο πλάσμα με τρία δάκτυλα που πάνω του ζουν διάφορα είδη χόρτων και φυκιών.
Φύκια που μοιάζουν με παχύ τρίχωμα, εκείνα ζουν απ’ τον Τριδάχτυλο κι απ’ την πλευρά τους, του προσφέρουν προστασία-καμουφλάζ, δύσκολα εντοπίζεται καθότι και τεμπέλης δεν κινείται
μοιάζει με μια επιφάνεια με φύκια. Συγχρόνως πάνω του ζουν διάφορα είδη μανιταριών με θεραπευτικές ιδιότητες…
Όλα τα ‘χει η φύση για τον άνθρωπο κι ας είναι αυτός αγνώμων!
Και με το που θα πέσει η νύχτα, θα πάμε έναν βραδινό περίπατο με τους ντόπιους ιχνηλάτες για να ανακαλύψουμε κινήσεις, άγριους ήχους και άλλα μυστικά της ζούγκλας στο σκοτάδι.
Τί άλλο να ζητήσουμε από μια μέρα… Και μάλιστα την τελευταία ημέρα του χρόνου…
Επιστροφή στον καταυλισμό όπου μας περιμένει έτοιμο το εορταστικό δείπνο, ευχές και αγκαλιά…
Κι αφού φάμε…
Αποσυρόμαστε στο μπανγκαλόου μας.
Είναι τέτοια η αίσθηση που μετά από πολλά χρόνια, σαν παιδιά θέλουμε να γράψουμε σε ημερολόγιο όσα συμβαίνουν, μη μας προδώσει η μνήμη. Σήμερα, όμως, έχουμε να σημειώσουμε
και τα όνειρα και τους στόχους για τη χρονιά που ξημερώνει αύριο…
Ο παπαγάλος στο παράθυρο αργοκλείνει τα μάτια όταν ξαφνικά, ένας Τριδάκτυλος Τεμπέλης ακούραστα σκαρφαλώνει και αναγκάζει το πουλί να πετάξει μες στη νύχτα. Ακούραστος
τεμπέλης αφυπνίζει τη νύχτα και κείνη νανουρίζει εμάς…
Διανυκτέρευση
Ο νέος χρόνος έρχεται…

Το ταξίδι αυτό είναι ένα κολλάζ και οι δυο τελευταίες μέρες ήταν σαν ένα καίριο κομμάτι του.
Το σπουδαίο κολλάζ αυτό όμως δε θα ολοκληρωθεί παρά μόνο την τελευταία μέρα, ως τότε, όλο και νέα σημαντικά κομμάτια θα προστίθενται.
Οι δυο τελευταίες μέρες που ζήσαμε, είναι το πράσινο κομμάτι του, είναι η αμιγώς Οικολογική πλευρά του ταξιδιού μας που θα παραδώσει τη σκυτάλη στην Ιστορική.
Ξημερώνει, τα ζώα της νύχτας παραδίδουν με τη σειρά τους σ’ αυτά της μέρας, τα πουλιά ακούγονται σα συμφωνική ορχήστρα που προσπαθεί κουρδίσει, το κάθε όργανο στο δικό του
ρυθμό και κόσμο.
Δυο μαϊμούδες κάνουν ακροβατικά στα κλαδιά ενός δέντρου και μια τρίτη, γέρικη, κάνει ό,τι μπορεί, κάνει κούνια πάνω κάτω σαν παιδί, σα να νοσταλγεί.
Παίρνουμε πρωινό και υψώνουμε το βλέμμα… Λίγο να ευχαριστήσουμε τη ζωή, λίγο να ακολουθήσουμε το πέταγμα εκείνης της μωβ πεταλούδας…
Κι άλλη…
Κι άλλη…
Κι άλλη…
Πεταλούδες παντού μέσα σ’ αυτόν τον παράδεισο. Στο Περού ζουν 3.700 διαφορετικά είδη πεταλούδας, τα περισσότερα απ’ οποιοδήποτε σε άλλο σημείο του πλανήτη.
Αν είμαστε τυχεροί, ιπτάμενη ομορφιά θα παρελάσει μπροστά στα μάτια μας, ίσως αυτή να είναι η τελευταία εικόνα του Αμαζονίου!
Πήραμε πρωινό, παίρνουμε πιρόγα, πετάει το πνεύμα μας ανάμεσα στις χιλιάδες πεταλούδες, τις πραγματικές αλλά και τις άλλες, του μυαλού μας, μετά παίρνουμε πουλμανάκι, μετά
αεροπλάνο και φτάσαμε στο θρυλικό Κούσκο!
Μας περιμένει ο ξεναγός μας. Το όνομά του θρύλος: Αταουάλπα! Τί βάρος και τί κάρμα καμιά φορά ένα απλό όνομα για τη ζωή ενός ανθρώπου. Ο Αταουάλπα ήταν ο Τελευταίος Ίνκα
Αυτοκράτορας. Σήμερα είναι ο ντόπιος ξεναγός, είναι ιστορικός-αρχαιολόγος-ξεναγός, είναι το δεύτερο αγόρι της οικογένειας, το μικρότερο αλλά το χαρισματικό.
Ακριβώς αυτό, το γεγονός πως γεννήθηκε «το χαρισματικό», στιγμάτισε τη ζωή του. Έπιασε επανειλημμένα τον εαυτό του επ’ αυτοφώρω να μην κάνει το καλύτερο που μπορεί στη ζωή του
για να μην νιώσει άσχημα ο μέτριος μεγάλος αδερφός του. Οικείες τραγωδίες σε εξωτική εκδοχή. Είναι όμορφος και γεροδεμένος με τα μάτια των Ίνκα κατάμαυρα και θλιμμένα Ο Αταουάλπα θα είναι μαζί μας 4 ολόκληρες μέρες ώσπου να αναχωρήσουμε για τη Λίμνη Τιτικάκα κι εκτός από τον Τόπο του, του ζητήσαμε να μας ξεναγήσει και στην ψυχή των ανθρώπων των Άνδεων.
Με το που φτάνουμε στο Κούσκο, πάμε πρώτα στο ξενοδοχείο μας που είναι σαν ένα αξιοθέατο της πόλης. Έκπληξη, δώρο και αντίδωρο του συνεργάτη μας αυτό το ξενοδοχείο προς
ταξιδευτές που την εμπιστεύονται και την επιλέγουν. Μέσα σ’ ένα μικρό τελετουργικό θα πάρουμε τα δωμάτιά μας, θα πάρουμε και την κόκα μας (σε τσάι) θα ξαπλώσουμε για λίγο ώστε
να προσαρμοστούμε ομαλά στο υψόμετρο της παλιάς πρωτεύουσας κι ύστερα φύγαμε για μια πρώτη βόλτα…
Όλα σήμερα θα γίνουν χαλαρά… Είναι η πρώτη μέρα σε τέτοια ύψη, οι κινήσεις μας θα είναι μετρημένες, όλα μελετημένα ώστε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις της ομαλής
προσαρμογής κι έτσι να απολαύσουμε τα πάντα τις επόμενες μέρες. Μια βόλτα στην παλιά πρωτεύουσα, στην καρδιά της Αυτοκρατορίας… Μια βόλτα στην Ιστορία…
Βρισκόμαστε στο Ιστορικό Κέντρο του Κούσκο.
Είμαστε στο Κέντρο, στην Καρδιά της Αυτοκρατορίας των Ίνκας.
Η μουσική έρχεται από παντού…
Η ψυχή γεμίζει, τα μάτια χορταίνουν, τ’ αυτιά ευφραίνονται… Πάμε τώρα και για δείπνο σ’ ένα πολύ ωραίο εστιατόριο εδώ, στο Ιστορικό κέντρο…
Μουσική παρακαλώ…
Ζωντανή μουσική και χοροί των Άνδεων… ένα ακόμα μικρό αντίδωρο του συνεργάτη μας. Κι ύστερα, όποιος θέλει ακολουθεί για μια βόλτα βραδινή κι από κει επιστροφή στο ξενοδοχείο
μας. Νιώστε ελεύθεροι και ασφαλείς. Είμαστε στην καρδιά της Αυτοκρατορίας…
Ποιος θα τολμήσει να μας πειράξει…
Καληνύχτα.

Αφύπνιση και συνειδητοποίηση πως βρισκόμαστε στη θρυλική πόλη. Χρόνια, μια ζωή διαβάζαμε, ακούγαμε, ονειρευόμασταν την πρωτεύουσα της σπουδαίας Αυτοκρατορίας των Άνδεων και
τώρα είμαστε εδώ…
Όλα συμβαίνουν πια σαν προσευχή που κυλάει σα ρυάκι μέσα μας. Μια προσευχή ευχαριστίας για την ευχή που κάναμε κάποτε ν’ αξιωθούμε να ’ρθουμε ως εδώ.
Ολόκληρη τη μέρα θα την αφιερώσουμε στο Κούσκο. Να το γνωρίσουμε, να το περπατήσουμε, να το νιώσουμε.
Πρωινό… και τί πρωινό… Και ξεκινάμε.
Ο Koricancha είναι, ή ήταν, ο σπουδαιότερος ναός των Ίνκα στο Κούσκο, ο Ναός του Χρυσού, ασφαλώς ούτε το Ναό δεν άφησαν στη θέση του οι Κονκισταδόρες, θα άφηναν το χρυσό;
Σάρωσαν τα πάντα, έκλεψαν, γκρέμισαν κι όταν πια νιώσανε σα στο σπίτι τους, άφησαν τα δικά τους χνάρια πάνω στα ερείπια.
Εκεί ακριβώς όπου βρίσκονταν κάποτε η Κεντρική Πλατεία των Ίνκας έφτιαξαν την περίφημη σήμερα Πλάθα Ντε Άρμας, την Πλατεία των Όπλων.
Μία απ’ τις 5 ωραιότερες πλατείες του κόσμου, σύμφωνα με το National Geographic Traveller!
Για τους Ίνκα ήταν κάποτε η πλατεία Haukaypata, ο τόπος των Τελετών και των Γιορτών!
Εκεί πάνω σ’ αυτή την πλατεία και με τα υλικά απ’ το γκρεμισμένο παλάτι των Ίνκας χτίστηκε και ο Καθεδρικός Ναός της πόλης!
Θα περπατήσουμε σε κάθε γωνιά της πλατείας και στα στενά γύρω της θα γνωρίσουμε κάθε σπιθαμή του ιστορικού κέντρου κι ύστερα…
Ύστερα θα κάνουμε άλλη μια σπουδαία επίσκεψη εκεί, θα δούμε τα Κυκλώπεια Τείχη της Πόλης!
Πρόκειται για την αρχαία πόλη Sacsayhuaman από τον πολιτισμό των Killke, πριν τους Ίνκα ακόμα, από το 900 μ.Χ. Το φρούριο της Σαξαχουαμάν έχει τριπλό κυκλώπειο τείχος κι έχουμε
ένα λόγο παραπάνω να πάμε ως εκεί. Ήταν τόπος λατρείας του Θεού Ήλιου και του Κεραυνού, τόπος με απίθανη κοσμική ενέργεια!
Απλοί άνθρωποι αλλά και άλλοι ειδικοί, πιστεύουν πως εδώ βρίσκονταν αστρονομικό παρατηρητήριο κι ένα μαντείο!
Μετά κι απ’ αυτή την επίσκεψη θα επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας και θα έχουμε χρόνο
ελεύθερο για να εξερευνήσει ο καθένας με το δικό του τρόπο του Κούσκο.
Ραντεβού για το δείπνο μας σε εστιατόριο στο κέντρο της πόλης. Βραδιά χαράς αλλά και η μέρα που ξημερώνει, είναι σπουδαία.
Αύριο θα κινηθούμε προς τον Ομφαλό της Γης, θα πάμε στους Δελφούς του Περού, στον Μαγικό Τόπο που λέγεται ΜΑΤΣΙΟΥ ΠΙΤΣΙΟΥ.
Καληνύχτα.

Δεύτερο ξύπνημα στην Παλιά Πρωτεύουσα, στην καρδιά της, στο ωραιότερο ξενοδοχείο του Κούσκο…
Ο Αταουάλπα είναι από νωρίς εδώ κι επικοινωνεί με όλους. Φαίνεται ήδη σαν κομμάτι του ταξιδιού. Τί είναι άραγε ένα ταξίδι χωρίς ανθρώπους με ανθρώπινα χαρακτηριστικά;
Αφύπνιση, πρωινό, και θα κάνουμε κάτι σαν εκδρομή μιας διανυκτέρευσης.
Αφήνουμε τη μεγάλη αποσκευή να μας τη φυλάξουν, παίρνουμε μόνον τα απαραίτητα κι αναχωρούμε για την περίφημη Valle Sagrado de los Inkas, την Ιερή Κοιλάδα των Ίνκας!
Σημαντικότατο σημείο για μια εποχή ολόκληρη όμως στο δρόμο μας θα κάνουμε μια στάση σ’ ένα αγρόκτημα όπου εκτρέφονται llamas, τα λάμα, οι προβατοκάμηλοι με το εκπληκτικό μαλλί.
Μικρή στάση στο σήμερα και αμέσως αναχώρηση για το χθες, τον ιστορικό χώρο της Ιερής Κοιλάδας.
Στην πορεία μας προς κάτι θεϊκό, άλλη μια στάση ανθρώπινη, στο χωριό Pisac, στιγμή πραγματικής επαφής με τους ντόπιους, να παζαρέψουμε στα καταπληκτικά παζάρια τους,
χειροποίητα όλα, κοσμήματα και υφαντά, μικρά διακοσμητικά ενθύμια, σπουδαίοι εκπρόσωποι μιας κουλτούρας ολόκληρης… Όλοι πρέπει να πάρουμε ένα πόντσιο!
Χρόνος ελεύθερος για καφέ, ψώνια κι επαφή με την εκεί πραγματικότητα κι ύστερα για το Όνειρο του Ollantaytambo…
Στη διαδρομή θα πάρουμε συνέντευξη απ’ τον Αταουάλπα. Να πέσει φως και στα σύγχρονα σπίτια, όχι μόνο στα ερείπια του παρελθόντος!
Αταουάλπα,
μίλησέ μας για τη σημερινή πραγματικότητα στο Περού. Τί είναι φτωχός και τί πλούσιος εδώ στα μέρη σου γιατί δεν είναι το ίδιο με τα δικά μου.
Τι ποσοστό συμπατριωτών σου νομίζεις πως το μεγαλύτερο όνειρό τους είναι να μεταναστεύσουν;
Κάποιοι φίλοι εδώ, συνταξιδιώτες, έχουν κι αυτοί τις δικές τους ερωτήσεις…
Τέλος της συνέντευξης
Άφιξη στην Ιερή Κοιλάδα
Θα επισκεφθούμε μια από τις τελευταίες πόλεις των Ίνκας, την Ollantaytambo, μ’ ένα εκπληκτικό φρούριο. Ένα τεράστιο αρχαιολογικό συγκρότημα που θα μας βοηθήσει να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω προς την κατανόηση του Πολιτισμού των Ίνκας.
Σα μέρα προπαρασκευαστική πριν επισκεφτούμε την Κορωνίδα αυτού του Πολιτισμού, το Μάτσου Πίτσου.
Η Ollantaytambo είναι ένα μικρό χωριό σε κοιλάδα στα 2.800, δίπλα στον ποταμό Urubamba, περικυκλωμένο από βουνά κατάσπαρτα από μυστικά μονοπάτια που ακόμα και σήμερα δεν έχει
ανακαλυφθεί που οδηγεί το καθένα απ’ αυτά. Θα διαθέσουμε όσο χρόνο χρειαστεί για μία ουσιαστική και εμπνευσμένη ξενάγηση σ’ αυτόν τον
σπουδαίο τόπο κι ύστερα, μέσω της γέφυρας του χρόνου θα περάσουμε απ’ το χθες στο σήμερα πάλι.
Τώρα με τρένο θα διασχίσουμε την εκπληκτική φύση.
Το τρένο έχει τεράστια παράθυρα να μη χαθεί ούτε φυλλωσιά απ’ την έξω ομορφιά, και η οροφή του, ακόμα κι αυτή, είναι προσαρμοσμένη στο να επιτρέψει να φτάσουν όλα στην ψυχή:
Διαφανής και η οροφή να μη χαθεί σταγόνα αν αποφασίσουν να βρέξουν οι θεοί! Βασίλισσα της Στιγμής η Μουσική που πλημυρίζει το βαγόνι!
Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα φτάνουμε στο Άγκουας Καλιέντες!
Ναι, εκεί θα καταλήξουμε για διανυκτέρευση, στους πρόποδες του Θρύλου…
Ναι, για λόγους που δε θέλουμε να αποκαλύψουμε, θα κοιμηθούμε και θα ξυπνήσουμε στο Άγκουας Καλιέντες κι αυτό μεταξύ άλλων θα επιτρέψει χρόνο πραγματικό για να απολαύσουμε
τη μυθική κορύφωση που λέγεται Μάτσου Πίτσου!
Δείπνο και διανυκτέρευση στην πλαγιά του ονείρου μας για πολλά χρόνια… μια ανάσα απ’ το Μάτσου Πίτσου!

Μέρα. Συλλεκτική!
Αφύπνιση νωρίς
Πρωινό
Η εμπειρία ξεκινάει απ’ την πρώτη στιγμή!
Μεταφορά ως την Πύλη εισόδου του Μάτσου Πίτσου!
Η ΣΤΙΓΜΗ!
Πέτα, χρυσόφτερη σκέψη, πέτα
Αυτό που βλέπουν τα μάτια μας και νιώθει η ψυχή μας δεν έχει όμοιό του!
Αυτό που ζούμε, δεν ξέρουμε πόση πραγματικότητα έχει και πόσο κάτι άλλο άσχετο μ’ αυτή!Πέτα χρυσόφτερη σκέψη, κόντρα στον Άνεμο, πέτα, φτάσε ως τον Κόνδορα, δες μέσα απ’ τα
μάτια του, νιώσε τα φτερά του, πέτα στον Ήλιο Ίκαρε-Κόνδορα, είμαστε κυνηγοί του Ωραίου, του Μοναδικού και του Άπιαστου. Βγήκαμε κυνήγι, το Βασιλικό Κυνήγι του Ήλιου.
Πέτα Χρυσόφτερη Σκέψη…
Ναι, ακόμα και σέλφι συγχωρείται εδώ, πώς να μην απαθανατιστεί η στιγμή μ’ αυτό το φόντο πίσω μας…
Φως, Φύση, Φόβος, Πέτρα, Πίστη, Προδοσία, Ιστορία, Μύθος, Χρόνος…
Είμαστε μπροστά σ’ ένα απ’ τα 7 Σύγχρονα Θαύματα του Κόσμου!
Ακολουθήστε τον Αταουάλπα…
Πάμε για Κυνήγι-Ξενάγηση Παντού!
Καμιά περιγραφή δε μπορεί να αποδώσει το βίωμα γι’ αυτό και καμιά περιγραφή δεν θα κάνουμε εδώ, θα το βιώσουμε επί τόπου!
Στο τέλος της ξενάγησης, θα έχουμε χρόνο για σουβενίρ, καφέ, συνειδητοποίηση και μετά αντίστροφη πορεία, από την Πύλη Εισόδου στο Σταθμό του Άγκουας Καλιέντες, από κει το
τρένο για το Κούσκο, χρυσή ευκαιρία για μια ακόμα πτήση του μυαλού μέσα στο τρένο.
Πέτα χρυσόφτερη σκέψη, πέτα ως τη γυάλινη οροφή, νιώσε την ομορφιά της φύσης και της στιγμής, πάνω, δεξιά κι αριστερά, ομορφιά. Μέσα μας ήδη ομορφιά επίσης!
Ξαφνικά το τρένο μετατρέπεται σε πασαρέλα και γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης επίδειξης μόδας με τοπικές στολές των Άνδεων, μια κοπέλα χορεύει έναν τοπικό χορό, τραβάει τον
Αταουάλπα να χορέψει μαζί της, το τρένο γεμίζει μουσική και η ψυχή μας χαρά.
Ναι, αυτό το τρένο επιλέξαμε γιατί μια φορά κάνει κανείς ένα τέτοιο ταξίδι!
Ο Αταουάλπα μοιάζει χαρούμενος γιατί μας νιώθει χαρούμενους.
Έτσι νιώθει πάντα ένας καλός ξεναγός.
Άφιξη στο Ollantaytambo, εκεί μας περιμένει το λεωφορείο μας και πορεία προς το Κούσκο.
Δείπνο κι ακολουθήστε μας για μια τελευταία βραδινή βόλτα στην πάλαι ποτέ πρωτεύουσα.
Διανυκτέρευση.

Έχουμε ξυπνήσει όλοι πριν την αφύπνιση. Είναι που τέθηκε σε εγρήγορση η συνείδηση, ξέρει ότι αφήνει πίσω έναν τόπο που θα τον θυμάται για πάντα αλλά επίσης ξέρει ότι σπουδαία
πράματα είναι ακόμα μπροστά. Το ταξίδι αυτό, έχει κάθε μέρα έναν θησαυρό να προσφέρει σ’ όσους πήραν τη μεγάλη απόφαση να το ζήσουν!
Είμαστε ξύπνιοι, ακούγεται η αφύπνιση τη σταματάμε, ετοιμαζόμαστε, κατεβαίνουμε για πρωινό και είμαστε έτοιμοι να πάμε ως τη λίμνη του Ουρανού… Κάπου εκεί, σε τέτοια ύψη βρίσκεται
αυτό το θαύμα του πλανήτη… Σήμερα θα πάμε στην Τιτικάκα!
Παίρνουμε την κόκα μας (σε τσάι πάντα) κι αποχαιρετούμε το Κούσκο.
Είμαστε στο λεωφορείο… Είναι η μεγαλύτερη διαδρομή όλου του ταξιδιού η σημερινή αλλά έχει ένα σωρό ομορφιές και τούτη η μέρα να προσφέρει!
Μια πρώτη στάση για να βάλουμε το δάχτυλο στην «πληγή»: είναι δυνατόν να μην έφταναν οι Ιησουίτες μοναχοί-κατακτητές ως εδώ; Στην πόλη Andahuaylillas, πάνω σε Ναό των Ίνκας,
έχτισαν εκκλησία, την περίφημη «Καπέλα Σιξτίνα» της Νοτίου Αμερικής έτσι τη λένε λόγω της υψηλής τέχνης που φιλοξενεί. Είναι ο Άγιος Πέτρος της Andahuaylillas με έργα Τέχνης της
Σχολή του Κούσκο! Αυτό κι αν είναι θέμα να σταθεί κανείς!!! Οι Κονκισταδόρες Ισπανοί κάναν τόσο σε «βάθος» δουλειά, που κατάφεραν να δημιουργήσουν οι ντόπιοι, σχολή του νέου DNA
της υπάρξεώς τους.
Στάση, επίσκεψη, στην εκκλησία, κάνουμε το σταυρό μας, πιο πολύ κάνουμε το σταυρό μας απορώντας για μια φορά ακόμα για το πόσο διαστρεμμένος θα πρέπει να είναι κάποιος για να
προξενήσει τόσο κακό σ’ έναν πολιτισμό που ήδη έχει «αφοπλίσει».
Λίγος χρόνος για καφέ και σουβενίρ, ξαναπαίρνουμε και την κόκα μας (σε τσάι μόνιμα) και επιστρέφουμε στο λεωφορείο για να συνεχίσουμε τη διαδρομή. Κουβέντες από μικροφώνου,
μουσικές που ντύνουν κι αυτή τη μέρα, κι αυτή τη διαδρομή, ομιλίες, μουσικές, ομιλίες, μουσικές, μοίρασμα της εμπειρίας, αυτής που ήδη αποκτήσαμε και κείνης που μας περιμένει. Ο
ξεναγός περνάει απ’ το διάδρομο και μας προσφέρει την κόκα μας ενώ συνεχίζουμε τη διαδρομή προς το Πούνο!
Η επόμενη στάση είναι άλλη μια ευκαιρία για μια εκπληκτική επίσκεψη!
Ξενάγηση στη Sillustani! Σπουδαία κι αυτή μας η εμπειρία! Θα ξεναγηθούμε σε Νεκρόπολη των Προ-Ίνκας Πολιτισμών, σπουδαία ευκαιρία να ειπωθούν πολλά για κείνους που παρέδωσαν τη
σκυτάλη στους Ίνκας και κυρίως να δούμε πώς εκείνοι αντιμετώπιζαν τους νεκρούς τους.
Είναι αλάνθαστος τρόπος αυτός να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος ενός πολιτισμού: πώς φέρεται στους νεκρούς του. Η «Αντιγόνη» χάραξε τα όρια κι έδειξε το δρόμο…

Πάμε για ξενάγηση… Κι ύστερα αναχώρηση για το Πούνο, είμαστε κοντά πια.
Άφιξη στο ξενοδοχείο μας… Μπροστά στη λίμνη!
Δείπνο και βραδινός περίπατος στις όχθες της Τιτικάκα.
Διανυκτέρευση με γεμάτη πάλι ψυχή!

Βρισκόμαστε μπροστά στη λίμνη Τιτικάκα.
Ξημερώνει.
Όταν ξυπνάς σε μέρη εμβληματικά, σε μέρη που ονειρεύτηκες και που δεν ήξερες αν ποτέ θα αξιωθείς να φτάσεις, είναι ευκαιρία να φέρεις κοντά όσους θα ’θελες να ήταν μαζί σου και δεν
είναι.
Αφύπνιση, πρωινό με θέα τη λίμνη και ξεκινάει μια μέρα γεμάτη δώρα κι αυτή.
Η Killa είναι ήδη εδώ και μας περιμένει. Είναι η τοπική ξεναγός, φεγγάρι θα πει τ’ όνομά της…
Πώς να μην την πουν φεγγάρι, ώρες-ώρες απ’ αυτά εδώ τα ύψη νιώθεις πως αν απλώσεις το χέρι, θα χαϊδέψεις το φως του.
Η Killa θα μας πάει βαρκάδα στην από δω πλευρά της λίμνης για μια μοναδική εμπειρία κι ύστερα θα την αποχαιρετήσουμε θα πάμε στο άλλο της παιδί, τη Βολιβία. Ναι, έχει δυο
«παιδιά» η Τιτικάκα, ξεδιψάει και Περού και Βολιβία στα νερά της.
Ξεκινάμε και για τις 3 επόμενες ώρες θα βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια πόσο ευπροσάρμοστο πλάσμα είναι τελικά ο άνθρωπος και πόσο πολύ εκτιμά τη ζωή.
Από τότε που ξεκίνησε την περιπέτειά του ως Homo, όπου κι αν βρεθεί θα αναζητήσει τρόπο να επιβιώσει. Πλωτά νησιά, φτιαγμένα από καλάμια δε συναντάς συχνά!
Είμαστε στην υψηλότερη πλωτή λίμνη του πλανήτη, είμαστε σε μια βάρκα στη λίμνη Titicaca και για μια στιγμή συνειδητοποιούμε πως όσο κι αν είναι μια σταλιά ο κόσμος μας, κάποια μέρη
πολλοί δε θα τα δουν ποτέ…
Το μυαλό φέρνει εσπευσμένα δίπλα μας όλους τους αγαπημένους που δε μπόρεσαν ή δεν πρόλαβαν να φτάσουν ως εδώ και τώρα ταξιδεύουν μέσα απ’ τα μάτια μας. Απίθανα χρώματα τα
ρούχα των ντόπιων είναι φεστιβάλ, χάρμα οφθαλμών γι’ αυτό και η Ουνέσκο, το 2005, την Υφαντική Τέχνη ετούτων των ανθρώπων την τίμησε με τον τίτλο: «Αριστουργήματα Άυλης
Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας».
Με τη βάρκα μας φτάσαμε ως τα νησιά Ούρος

Τώρα κυριολεκτικά βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια τί έφτιαξε ο Άνθρωπος με τα χέρια του.
Σύμπλεγμα 40 νησιών φτιαγμένα από totora, έτσι λέγεται το καλάμι της λίμνης. Δοκάρια, κορμοί ολόκληροι για θεμέλια και πάνω τους ατέλειωτα στρώματα από καλάμια για να ’χουν γη
να πατούν.
Σπουδαία παράδοση στον Πολιτισμό των Ίνκας τα Πλωτά Νησιά, θα μιλήσουμε γι’ αυτά και θα γνωρίσουμε και τους «νησιώτες», τους κατοίκους τους που είναι βέβαιοι πως αυτοί είναι οι
παλαιότεροι κάτοικοι του πλανήτη.
Killa,
πριν σ’ αποχαιρετήσουμε πες μας, είναι αλήθεια πως στις φλέβες αυτών των ανθρώπων κυλάει μαύρο αίμα και γι’ αυτό δεν αισθάνονται το κρύο νερό της λίμνης ούτε τη βία του ψύχους των
Άνδεων;
Adios Killa!
Θα σ’ αποχαιρετούσαμε στη γλώσσα σου αλλά δεν υπάρχει Adiós στην Quechua. Είναι ένα μάθημα ζωής και στάσης φιλοσοφικής αυτό το ταξίδι μαζί σας. Ποτέ δε λέτε Adiós, για να μην
κλείσει ο κύκλος, σα σπιράλ προσευχή να υψωθεί η ευχή να ξανασυναντηθούμε, ν’ ανέβει ψηλά ως τον κόνδορα κι από κει στον Ήλιο η ευγνωμοσύνη για όσα αυτό το ταξίδι μάς προσφέρει.
Waq Kutikama… Εις το επανιδείν Killa.

Αφύπνιση, και χρόνος πραγματικός, χρόνος για μας, να βάλει ο καθένας σε τάξη όλα όσα έγιναν όλες αυτές τις μέρες…
Φορτώνουμε αποσκευές και ξεκινάει η πορεία προς το κλείσιμο της Αυλαίας. Αυτά είχε να μας δώσει το ταξίδι, άλλα δεν έχει.
Μας έδωσε τον Αμαζόνιο που φυλάσσει όσο μπορεί τις Θερμοπύλες του Πλανήτη, την Ελπίδα του να συνεχίσει ν’ αναπνέει..
Μας έδωσε τα ύψη του Άνδεων και τα βάθη του Ειρηνικού.
Μας έδωσε τα φτερά του κόνδορα, το μεγαλύτερο πουλί που πετάει στη γη κι έκανε τη σκέψη και την ψυχή μας να πετάξουν.
Μας έδωσε τη στιγμή που σταθήκαμε απέναντι από το Μάτσου Πίτσου και τη Στιγμή που πετάξαμε πάνω από τη Νάσκα.
Μας έδωσε τις λίμνες, τα ποτάμια, τα βουνά και τις πόλεις.

Ετούτο το ταξίδι, μάς έδωσε την επαφή με ανθρώπους που ακόμα υπέρτατο όνειρό και στόχο τους έχουν να σώσουν και να παραδώσουν στα παιδιά τους ανέπαφο ό,τι ανέπαφο παρέλαβαν
απ’ τους προγόνους τους.
Άλλα δεν έχει να μας δώσει.
Τα άλλα θα τα βάλουμε εμείς. Εμείς θα κάνουμε μνήμη παντοτινή τις Στιγμές που ζήσαμε.
Εύφορη η πεδιάδα τής ψυχής τού καθενός μετά από τέτοιο ταξίδι.
Πτήση επιστροφής
Ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη.